Kradzież a przywłaszczenie

Zawłaszczenie cudzej własności jest przestępstwem towarzyszącym ludzkości od zarania dziejów, które motywowane jest przeważnie licznymi czynnikami takimi jak bieda, bezrobocie, chęć szybkiego zarobku, posiadania wartościowych przedmiotów, a nawet pragnienie doświadczenia adrenaliny. Jest to czyn zabroniony przez normy społeczne oraz prawo, które w kodeksie karnym określa dwie definicje tego czynu. Jednym z nich jest kradzież a drugim przywłaszczenie. Ich zakres w znaczący sposób różni się od siebie, jednak wiele osób często myli te dwa pojęcia, dlatego w dzisiejszym artykule postaramy się je Państwu precyzyjnie scharakteryzować.

Różnica między kradzieżą a przywłaszczeniem

Kradzież to przestępstwo przeciwko mieniu definiowane w art. 278 kodeksu karnego, które polega na zaborze, czyli zabraniu cudzej z rzeczy z zamiarem trwałego pozbawienia właściciela władztwa nad tą rzeczą. Przykładem kradzieży jest sytuacja, w której sprawca w zatłoczonym wagonie metra wyciągnie z kieszeni innej osoby portfel. W tym przypadku wchodzi on w jego posiadanie wskutek zaboru. W przypadku przywłaszczenia sprawca przestępstwa jest w legalnym posiadaniu mienia, jednak decyduje się bezprawnie je zatrzymać. Jest to sytuacja, w której sprawca pożycza od drugiej osoby określoną rzecz, jednak nie oddaje jej w terminie i rozporządza nią tak, jakby była jego własnością. W tej sytuacji nie występuje element zaboru. Jest to kluczowa różnica dzieląca te dwie formy niedozwolonego czynu.

Kolejnym elementem różniącym te dwa pojęcia jest również forma przedmiotu. Kradzież dotyczy wyłącznie rzeczy ruchomych, mających wartość ekonomiczną, które znajdują się w czyimś posiadaniu. Przywłaszczenie odnosi się natomiast do cudzej rzeczy ruchomej oraz prawa majątkowego takie jak:

• prawa rzeczowe,

• wierzytelności opiewające na świadczenia majątkowe,

• prawa własności intelektualnej,

• roszczenia pieniężne.

Odpowiedzialność karna

Zarówno w przypadku kradzieży, jak i przywłaszczenia zabroniona jest każda forma tego czynu. Oznacza to, że karze podlega nie tylko wykonanie czynu zabronionego, ale również usiłowanie oraz podżeganie do jego popełnienia. Zakres wymierzonej kary jest ściśle uzależniony od wartości przedmiotu, który został skradziony lub przywłaszczony. Kradzież oraz przywłaszczenie mienia, którego wartość nie przekracza kwoty 250 zł, jest definiowana jako wykroczenie, które podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny. Zupełnie inaczej wygląda odpowiedzialność w przypadku przekroczenia tej wartości. Wówczas sprawcy kradzieży grozi kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, natomiast sprawcy przywłaszczenia grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat. To kolejna płaszczyzna, o której należy pamiętać, rozróżniając te dwie formy czynu zabronionego.

Rzeczy znalezione

Znalezione niekradzione? Niekoniecznie. Przypominamy, że znalezienie rzeczy nie przenosi prawa własności na znalazcę. Oznacza to, ze w sytuacji, w której znalazca rzeczy nie powiadomi o tym właściciela lub nie zgłosi tego na komisariacie w terminie 14 dni, wówczas czyn ten jest definiowany jako przywłaszczenie. Wbrew pozorom taka sytuacja zdarza się bardzo często i może być źródłem wielu problemów, zdenerwowania i frustracji dla osób, które były nieświadome konieczności podjęcia działań zmierzających do zwrotu własności. Taka sytuacja spotkała również ciebie? Jeżeli znalazłeś rzecz, a następnie oskarżono Cię o jej przywłaszczenie, zapraszam do kontaktu. Chętnie pomogę.